حافظه‌ی ما زیرِ فشار و نفوذِ دائمی تصوّرات و رؤیاهای ماست، و از آن‌جا که دچارِ
این وسوسه هستیم که رؤیاها و خیال‌بافی‌های خودمان را واقعی بگیریم، ازدروغ‌های
خودمان هم حقیقت می‌سازیم. حقیقت، در مقایسه با خیال، تنها ازاهمیتی نسبی
برخورداراست؛ چرا که هردوی آن‌ها به یک اندازه زنده و شخصی هستند.


لوئیس بونوئل