گاهی وقت ها احتیاج هست که یه چیزه محکمی کوبونده بشه تو ی سر آدم یا

سر آدم محکم بخوره به چیزی .اونقدر محکم که چشم ها بیش تر از حد ممکن

باز بشن و این موقع است که انسان توان دیدن و سنجیدن خیلی کارها و چیزها

رو داره .یک دفعه توی پست های قبلیم نوشته بودم :گاهی احساس می کنم باید

یه جوری خودمو غافلگیر کنم. مثلا یک فیلم ترسناک ببینم .بترسم تا از ترس نفسم

بگیره .تا جا بخورم. ولی این بار فیلم ترسناک ندیدم.ولی با تمام وجودم جا خوردم

نترسیدم ولی غافلگیر شدم. فیلم نبود که تمام بشه بره پی کارش . واقعیت بود.از

طرف کسی که هیچ فکرشو نمی کردم . ناراحت وعصبانی شدم .بهم ریختم . بهم

ریخته شد .صحبت هایی شد که نمی بایست میشد. نمیدونم .گویی باید اینطورمیشد

و ضربه اونقدر محکم بود(محکمتر از اون چیزی که فکرشو میکردم) که چشم هام

باز باز باز باز و بازتر بشه . فقط همینو می تونم بگم که

مرسی

خوشحالم . خیلی زیاد