منی که تا چند وقت پیش مصرانه و محکم می گفتم که نباید تسلیم شرایط شد وسرسختانه
پافشاری هم می کردم روش ...الان می گم باید بعضی شرایط روپذیرفت . گرچه هنوزم ته
دلم باهاش نیست . گرچه هنوزم به آرامی می گم ولی گویا حقیقتی ست که گاهی باید
زمزمه اش کرد تا پذیرفته بشه . بله ... پذیرفتن!
گاهی ثانیه های آدم خیلی سخت و طولانی می گذره . نفس آدم بالا نمیاد!