بعضی اوقات به صورت عجیبی جلوی کلمه ها می ایستم. حرف می آید. کلمه می آید اما
من در ننوشتنش پافشاری می کنم . شاید یک جور انتقام از خودم باشد . چون نوشتن
برایم آرامش بخش وحیاتی ست . حالا این که از خودم دریغ می کنمش شاید اعتراض آدم
درونم است . اعتراضش به من . اعتراض حجم عظیم بی قراری که از من انتظاری بیش
از این دارد...