Wednesday, September 19, 2007

حافظ
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند وبخارا را

صائِب تبریزی
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند وبخارا را

شهریار
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح واجزا را
هر آنکس چیز می بخشد به سان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر ودست وتن وپا را
سر و دست وتن وپا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را


یکی از دوستام این شعر ها رو برام فرستاد .
این کل کل که در زمانهای مختلف به وجود آمده برام جالب بود

3 comments:

Anonymous said...

salammm are manam in kal kal o ghadima yeja khonde bodam dobare khondanesh vasam khily jaleb boddd

هورمزد خرمدین said...

به هر حال یه ترکه شیراز ه و یه تاریخ مچل این قضیه بس شگرف و بغرنج!

هورمزد خرمدین said...

واقعا به این پی بردم که چرا هنر نزد ایرانیان است و بس