Wednesday, February 01, 2006

این شعر را دوستی عزیز سال ها پیش برای من نوشت
..... من هم دوست دارم به " یاد او" شعر را اینجا بنویسم


جویای راه خوییش باش
از این سان که من نیز
در تکاپوی انسان شدن
در میان راه

دیدار می کنیم
حقیقت را
آزادی را
خود را
در میان راه
می بالد و به بار می نشیند
دوستی ای که توانمان می دهد
تا برای دیگران ما منی باشیم و
یاوری
این است راه ما
راه تو
راه من


مارگوت بیکل

1 comment:

Anonymous said...

in sher ro az zabane shamlou shenide budam. nemidunestam male margute.
zibast.

didar mikonam
haghighat ra
azadi ra
khod ra