عجب روزیه


در طبقه ششم تالار وحدت روزهای سه شنبه یه ارکستر آرام و بی سرو صدا مشغول به
کاره . شاید خیلی ها از حضور این جمع بی اطلاع باشند شاید هم اصلا براشون مهم نباشه که یه گروه هنری خیلی با احترام هر هفته با اعضای گروه و رهبرشون میان قشنگ تمرینشون رو
می کنن و آرام محو میشن تا هفته ی بعد

دیشب طبق معمول همه سه شنبه ها من ساعت ده شب پس از گذراندن ترافیک شهری و کمبود وسیله نقلیه با خستگی زیاد به خونه رسیدم. دیدم با این همه خستگی چه هیجان عجیبی دارم. دوست داشتم بازم می موندم و تمرین می کردم . دوست داشتم همچنان می نشستم و به صحبت های
آ قای وحیدی گوش می کردم . عجب ارتباط عمیقی بین اعضای این گروه هست . من خودم هم تا یک سال پیش باور نمی کردم اینقدر سه شنبه ها برام مقدس و عزیز بشه
تحت هر شرایطی که باشم سر حال یا عصبانی خوشحال یا ناراحت خسته یا پر انرزی سه شنبه ها حس عجیبی منو به سمت تالار وحدت می کشونه
یه نکته ی دیکه ای هم باید بگم و دلتون بسوزه که کلاسهای موسیقی خودم هم سه شنبه ها صبح تشکیل می شه... واقعا عجب روزیه. فکر می کنم اگه سه شنبه ها رو از روزهای هفته ی من کم کنن دیگه هیچ علاقه ای به گذروندنه دیگر روزهام ندارم


این اکستر 15 16 ساله داره آروم کارشو می کنه...البته فکر کنم اینجوری بگم درستره آقای وحیدی 16 ساله که ارکستر جوانان تهران رو سر پا نگه داشته و جالب اینجا ست که بدون کوچک ترین حمایت مالی این کارو کرده ....بدون هیچ تبلیغی ... و با تمام مشکلاتی که خودمون به اون واقف هستیم .......... پس چرا کسی برای این جریان هنری احترام قائل نیست؟ چرا هنوز برای اجرای برنامه گروه برای سالن گرفتن باید تلاش کنه ؟ تلاش برای گرفتن سالن اصلی.....در صورتی که این حق اون هاست
قابل ذکر هست که فکر نکنید چون من اونجا هستم دارم از گروهم تعریف می کنم (البته خواستید هم فکر بکنید).. نه من حتی قسمت کوچکی از تاریخ این ارکستر هم نیستم . فقط وقتی می شنوم که ارکستر سمفونیک در سالن اصلی برنامه داره .. ازشون تقدیر می شه...براشون تبلیغ می شه.....دلم می گیره ...نه از روی حسادت نیست... چون می بینم نصف اعضای این گروه محصول همین ارکستر هستند
حتی می بینم به سری گروههای کوچک برای اینکه سالن اصلی رو داشته باشند پول می دن... به نوعی رشوه می دن...اینجاست که دلم می سوزه......اینا رو گفتم تا خودتون عادلانه قضاوت کنید
من اصلا از این ناراحت نیستم که چرا سالن رو ندادن یا چرا تقدیر نکردن یا تبلیغ نکردن ...نه اصلا احتیاجی به این کارا نیست...این ارکستر سالهاست که داره هنرمند تربیت می کنه. خیلی از اعضای اون در ارکستر ها و دانشگاهای معتبر دنیا دارن کار می کنن و همین باعث افتخاره
باعث افتخاره که رهبری داره که آرمانهای بلند شو و شخصیت اعضای گروهشو فدای شهرت وپول وکارای نمایشی نمی کنه



تا چشم حسودان کور شود ما چندی پیش در جشنواره ی فجر در فرهنگسرای نیاوران برنامه ی زیبایی اجرا کردیم. ابتدا به عنوان اورتور سمفونی روستایی ویوالدی سپس کنسرتو ویولای تلمان بعد از تنفس رقص های رومانیایی اثر بارتوک (که بسیار رقص های زیباییست ) در آخر هم سمفونی ساده ی بریتن رو اجرا کردیم.... یه عکس شیک و قشنگ هم در پایین وب لاگ از اجرامون هست

اما تو دوستی که دیشب یه مکالمه ی تقریبا طولانی با هم داشتیم امیدوارم یه سری مسائل برات روشن شده باشه