فکر می کنم هر آدمی همان اندازه که احتیاج داره در جمع باشه و با آدم های دیگر

معاشرت بکنه احتیاج داره که تنها باشه تا ببینه داره چه کارمی کنه و خودشو بیشتر

بشناسه . حالا می تونه در این تنهایی کارهایی که دوست داره روانجام بده . کتاب

بخونه, بنویسه, فیلم ببینه و .... و با فکر باز و از دید دیگری به زندگیش نگاه کنه

در تنهایی زاویه دید آدم کمی فرق می کنه و به نظرم فرصت خوبی هست تا آدم جور

دیگری به خودش و اطرافش نگاه کنه . پس اگه دیدی زندگیت کمی قاطی شده یا نه

حتی درزندگی جمعی ات هم هیچ مشکلی نیست باز وقتی قرار بده که برای مدت

کوتاهی هم شده تنها باشی .حداقل به گونه ی دیگری به خودت و کارهایی که کردی

و می خواهی انجام بدی نگاه می کنی .این جوری شاید هم راحت تر بتونی کارهات

رو قضاوت کنی

Sarah Chang and a Mendelssohn Treasure
February 11 - 12, 2009
Roberto Minczuk, conductor
Sarah Chang, violin
NAC Ovation Series

کنسرت خیلی خوب بود!!!

http://www.youtube.com/watch?v=CCLxso5XDN4&feature=

PlayList&p=FAC07EBF6F93F297&index=0&playnext=1

http://www.youtube.com/watch?v=n50-c7uU5kE

http://www.youtube.com/watch?v=xqpmxNdymoQ

http://www.nac-cna.ca/en/index.cfm

آنکه پر نقش زد این دایره ی مینایی
کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

ما را عزم سفری ست !

عزمم را جزم کردم تا برای مدت زمانی داستان زندگیم را در دیاری دیگر ادامه دهم

...

to be continued

Ebenezer Scrooge

سال سوم راهنمایی دوستی داشتم به اسم بیتا . یک دختر چشم آبی ریزه میزه .

کلاس زبان که می رفتم باهاش آشنا شدم. یادمه وقتی با هم بودیم خیلی بهمون

خوش می گذشت .همیشه بعد کلاس برای خودمون توی خیابان راه می رفتیم و

آهنگ می خوندیم. چیزهای جدیدی که گوش کرده بودیم و دوست داشتیم رو برای

هم می نوشتیم و می خوندیم . من هنوز دست خط ریز و توی هم رفته ی بیتا رو

دارم . فکر کنم اون هم دست خط درشت من رو داشته باشه. اون شب ...شب

کریسمس بود . معلمی داشتیم به اسم فابیولا وارتان- یکی از بهترین و موثر ترین

معلم های من تا الان - سر کلاس یک سری شعرهای شب کریسمس رو برای ما

خوندن . خیلی زیاد بودن ولی من همین یکی رو تا آخرش یادم میاد چون بعد کلاس

با بیتا تصمیم گرفتیم تا خونه پیاده بریم و توی کوچه بلند بلند خندان هی می خوندیمش.

با این دوست چشم آبیم خاطرات گرمی در شب های سرد زمستان دارم . اون هم الان

یه جایی یه گوشه ای از دنیا نشسته شاید داره به این خاطرات فکر می کنه .

کریسمس مبارک خانوم وارتان . بیتا . پولین و......و........و.....

آقای سکروج !!!

♫

♫

♫

Silent night, holy night

All is calm, all is bright

Round yon Virgin Mother and Child

Holy Infant so tender and mild

Sleep in heavenly peace

Sleep in heavenly peace

Silent night, holy night

Shepherds quake at the sight

Glories stream from heaven afar

Heavenly hosts sing Alleluia

Silent night, holy nigh

Son of God, love's pure light

Radiant beams from Thy holy face

With the dawn of redeeming grace

Jesus, Lord, at Thy birth

♫

and now a light is shining round the world

it's a magic night for every boy and girl

Cos it's the time that all men dream of peace

On Christmas eve

We dream of peace

la,lalala,lalalalala,lalalala,lala

lalalala,lala,lala,lala

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد

چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست

نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است

چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم

گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی

لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم

چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما

بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم

.................

30 آذر 1387

.................

دیشب یک لحظه از ته دل دوست داشتم که نا مرئی بشم . یاد پستی که رعنا نوشته

بود افتادم که اگر نامرئی باشه چه کار ها می کنه....
خب من... راستش یک آقایی در آپارتمان روبروی خونه ی ما هست که من اصلا

نمی شناسمش ولی کلا شاخه! یک دفعه یک پسر بچه ی بیچاره ای ( از اونا که شبها

گاهی میان سطل آشغال ها رو میگردن) داشت دعوا می کرد بد جوری . دیر وقت

بود و من اصلا نفهمیدم چرا( شاید دست کرده بود توی سطل آشغال جلوی خونه ی

اونا!!) همین طور سرش داد می زد. من نمی تونستم چیزی بگم و دلم خیلی برای

اون بچه سوخت توی این سرما الکی الکی فحش هم می خوره. اگه نامرئی بودم

حتما حتما می رفتم و اون قدربه این آقا مشت می زدم تا خیلم راحت بشه.
اگر نا مرئی بودم می رفتم توی یک کتاب خانه ی بزرگ هی کتاب های طبقات

مختلفش رو جا به جا می کردم و یا نصف شب هایی که خوابم نمی بره می رفتم توی

کوچه وشایدم به سوپورهایی که توی این هوای سرد به جای خوابیدن کوچه ها رو

جارومی کنن کمک می کردم. می رفتم داخل سینما ها و هر کس که چیپس و پفک و

خوردنی آورده داخل سالن درحال دیدن فیلم بخوره و سر و صدا کنه و اعصاب آدم

رو خرد کنه پیدا می کردم.خوراکی ها رو می گرفتم مینداختم بیرون.سینما جای خرچ

و خرروچ نیست!

یه کار بدی هم شاید شاید می کردم . روی صحنه ی تئاتر برای یکی از بازیگرها

جفت پا می گرفتم( البته خودم بازیگری تئاتر رو خیلی دوست دارم . شاید روزی

یکی دیگه با من این کا رو بکنه) ..هی می رفتم و بازوی مامانم رو فشار می دادم

وقتی خواهرام درس می خونن می رفتم و حواسشون رو پرت می کردم( البته در

واقعیت هم گاهی این کار رو می کردم).هی لپ رعنا رو می کشیدم. یه معلم دینی

سال دوم راهنمایی داشنم که وقتی سر کلاس بود میومد پیش من می نشست و

می خوابید . خب منم حوصلم سر می رفت . همه ی بچه ها باهم حرف می زدن.

یکی دو دفعه منم صحبت کردم تازه دعوام هم کرد. اگه نامرئی بودم یه نایلون بر

می داشتم درگوشش پشت سر هم صدا می دادم و شایدم پراز آب می کردمش و روی

سرش می ترکوندم...و...و...و...
خب شما چه کار می کردین اگه نامرئی بودین !؟

دستش از گل، چشمش از خورشید سنگین خواهد آمد

بسته بار گیسوان از نافه چین خواهد آمد

از تبار دلستان لولیان بیستونی

شنگ و شیطان*، با همان رفتار شیرین خواهد آمد

باز شگرد سامری را ساحری آموز نازش

تا دوباره از که بستاند دل و دین خواهد آمد

با همان آنی، که پنداری خود از روز نخستین

شعر گفتن را به حافظ داده تلقین خواهد آمد

بی گمان از آینه، جشن غرور آمیز حُسنش

راه دوری تا من این تصویر غمگین خواهد آمد

عشق گاهی زندگی ساز است و گاهی زندگی سوز

تا پریزاد من از بهر کدامین خواهد آمد

ای دل من، سر مزن بر سینه این سان ناشکیبا

لحظه ای دیوانه جان آرام بنشین خواهد آمد

خواهد آمد، خواهد آمد، خواهد آمد، ور نیاید

باز سقف آسمان امروز پایین خواهد آمد

حسین منزوی

.........

* از این شنگ و شیطان، خیلی خوشم اومد. یه حس جهندگی و پرندگی به آدم میده!

لحظه ای دیوانه جان ، ریحانه جان ، آرام بنشین ، سر مزن بر سینه این سان ناشکیبا،

آرام بنشین!!!

*!یک روز قشنگ بارانی ؟

مرد: چه هوای مزخرفی!

هلن بی اختیار و شگفت زده با ناباوری این کلمات را شنید که از دهانش خارج

می شد: نه اشتباه می کنید. نباید گفت چه هوای مزخرفی! باید گفت: یک روز

قشنگ بارانی
مرد به طرف هلن برگشت و با دقت نگاهش کرد
هلن به نظر صادق می رسید
در این لحظه برای مرد دو اصل مسلم شد: نخست اینکه با تمام وجود این زن را

می خواست و دوم این که اگر می شد هرگز او را ترک نمی کرد
.........

.........
زیاد علا قه ای به تعریف کردن موضوع ندارم فقط اینکه پنج داستان کوتاه در مورد

پنج زن . گویا نویسنده رفته و سال‌ها در کالبد این زنان ساده و پیچیده، معمولی یا

روشنفکر و توهم ‌زده و عاشق یا ویرانگر زندگی کرده و تمام استعدادها و لحظه‌های

زنانه‌ی این‌ها را فهمیده و حالا نوشته .گرچه داستان گاهی اوقات ول می شود ولی

من در کل دوستش داشتم مخصوصا داستان اول و غریبه رو

و برای اون زن تنها متاسف شدم : ای زن بیچاره تابلوی پیکاسو اصل بود

فقط کمی از ترجمه اش خوشم نیومد !!!
.........

.........

کتابهای دیگری که از اشمیت خوندم
گل های معرفت. مجموعه سه داستان ....از موسیو ابراهیم و گل های قران بدم

نیومد.یک موموی ساده و خیالباف و ظاهرا آرامی که در میان شخصیتش روح نا

آرام و پراز شیطنتی دارد از اون پسر بچه های باهوشی که وقتی نگاه می کنند

انگار پست سرت را می بینند یه جورایی یاد موموی زندگی در پیش روی

رومن گاری افتادم
.........
.........
در دنیا هیچ چیز مطمئن تر از نا مطمئن نیست
فرانسوا ویون
مهمانسرای دو دونیا
.....
خرده جنایت های زنا شویی
نوای اسرار آمیز

نمایشنامه خرده جنایت های زنا شویی و نوای اسرار آمیز را خیلی خیلی بیشتر دوست

می دارم

.........

خرده جنایت های موسیو اشمیت

http://www.sibegazzade.com/main/
.........

من به این روزهای قشنگ بارانی که شلپ شلپ آب میریزه روی آدم علا قه ی

خاصی ندارم حالا اگه یه نم نمکی باشه اشکالی نداره *

وقتی در آستانه ی مرگ بودم از احساس نا بجایی که مرا در بر گرفت جا خوردم
: حسی از کمال و آرامش . من از همه چیز می ترسیدم : از عنکبوتها . از
چهره های بی حالت وناگهان من بودم بی هیچ ترس و دلواپسی وصدایی که صدای
من نبود . در گوش من نهیب می زد که همه چیز متبرک است...من همواره از
حرف زدن در مورد خودم پرهیز کرده ام . ترجیح می دهم زندگی ام را از صافی
بگذرانم و در درون شخصیت هایم پنهانش کنم . در نوشته هایم "من" همواره نامی
جعلی است

«اریک امانوئل اشمیت »

...................

...................

چند هفته ای می شه که یک سری کتاب های اریک امانوئل اشمیت رو گرفتم .

نمایشنامه و داستان ها و شروع به خواندن کردم و چه خوب شد که خواندن

نمایش نامه هایش هم زمان با اجرای یکی از کارهای او در صحنه ی تئاتر یود

« مهمانسرای دو دنیا»

متن اين نمايش به يک وضعيت بينابيني و برزخ گونه مي‌پردازد: مکان نمايش در

جايي بين زمين و آسمان، به عنوان"يک موقعيت ايستگاهي" براي مردگان زنده

کاربري انتزاعي پيدا کرده و محتوميتي جبري نيز با يک پيش شرط الزامي به

صورت يک امراختياري در آمده است.... در قسمتی از نمايشً عشق بهانه‌اي

براي ماندن توصيف مي‌شود. ابتدا دختر عاشق به زمین بر می گردد سپس مرد

شعبده باز که قلبش را به دختر بخشیده به آسمان می رود .....و در آخرمرد

عاشق را که می خواهد با عشق زندگی کند در روی صحنه همراه با آفتاب نشان

می دهد که یک حالت نماد گونه است و حیات بخشی عشق رو به نمایش می گذارد

.................

این رو هم بگم بخشی که خود کارگردان به نمایش اضافه کرده بود قسمت رقص

راجاپوربه نظرم بخشی اضافه بود. نور می تونست خیلی متنوع تر باشه و بهتر

عمل کنه . فکرمیکنم که کارگردان کمی از جزئی نگری در کار پرهیز کرده بود .

حسین علیزاده هم که با این کار پا به صحنه ی تئاتر گذاشت و به نظرم موسیقی
نسبتا تاثیر گذاری برای نمایش ساخت

گرچه خود نمایشنامه بیشتر بهم چسبید ولی خب درکل از این کار خوشم اومد.

برید و ببینید

.................

در مورد کتاب هایی که از اشمیت خوندم هم در پست های بعدی می نویسم. کلی

به این نویسنده علاقه مند شدم

چیزهایی هست خیلی بدتر از تنهایی

اما سال‌ها طول می‌کشد تا این را بفهمی

وقتی هم که آخر سر می‌فهمی‌اش

دیگر خیلی دیر شده

و هیچ چیز بدتر از

خیلی دیر نیست.

«چارلز بوکفسکی»

..............

..............

دیشب داشتم برای خودم شبکه های تلویزیون رو این ور اون ور می کردم به دنبال

یک برنامه خوب که ببینم. کم کم هم داشتم مایوس می شدم که نمی دونم کدام شبکه

بود فیلم " من ترانه 15 سال دارم" رو داشت پخش میکرد. وسطاش بود . فکر کنم

5سال پیش بود که دیدمش دقیق خاطرم نیست ...
هم زمان با دیدنش همش داشتم به این موضوع فکر میکردم که اگر من جای ترانه

بودم چه کار میکردم؟ منی که اصولا زیاد به حرف های مردم کاری ندارم . منی که

بارها و بارها از خودم شنیدم که مردم هر جور می خوان فکر کنن . من که مسئول

فکرکردنشون نیستم و و ووو . ولی هنوز نمیدونم اگر در شرایط او بودم آیا جسارت

و جرات بچه نگه داشتن رو داشتم یا نه (و یا حتی سقط کردن اون رو!!!)که این

جور تا ته راه برم و برای بچه ام شناسنامه بگیرم . که نگا ههای مردم رو هر روز

و هرساعت تحمل کنم تازه 15 ساله هم باشم... شایدم می کردم . نمی دونم

در جامعه ی ما خیلی از این موارد هست .واقعا مردم چه جوری به خودشون اجازه

می دن که به یک آدم چپ چپ نگاه کنن و اون رو کناه کار بدونن. چه جوری بدون

هیچ شناختی اجازه ی تهمت زدن به دیگری روبه خودشون می دن .چه راحت قاضی

می شن و قضاوت می کنن به جای کمک کردن...چه ساده این کار رو می کنن بدون

اینکه بفهمن این کار خودشون گناه بزرگی ست

............

............

یک نکته در مورد خودم فهمیدم!!! من اگه هر روز از خونه بیرون نرم اخلاقم مثل

چی بد میشه... حتما باید برای ده دقیقه هم که شده روزانه از خونه برم بیرون و

گرنه واییییییییییییییییییییییییییی!

تضاد ها

و

پیچید گی های

درونم

بسیار زیاد

هستند

و

من

نمی دونم

باهاشون

چه

کار

کنم

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش

این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد

تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را

مهر لب او بر در این خانه نهادیم

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود

بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

چون می​رود این کشتی سرگشته که آخر

جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم

المنه لله که چو ما بی​دل و دین بود

آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ

یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم

........

........

........

........

آقای شاعر!!!! من عاشق این شعر شما شدم